Αειφόρος Ανάπτυξη

  Ο Δεκαπενταύγουστος, η κατ’ εξοχήν εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, δεν είναι μόνο μια στιγμή πένθους και χαράς μαζί, αλλά και μια πνευματική ευκαιρία να αναλογιστούμε τον ρόλο της Παναγίας στη ζωή του κάθε πιστού. Στη λαϊκή συνείδηση, η Θεοτόκος είναι «η Μητέρα του κόσμου», προστάτιδα και παρηγορήτρια, εκείνη που σπεύδει στις δυσκολίες. Ωστόσο, η θεολογική παράδοση αναδεικνύει και μια βαθύτερη διάσταση: η Παναγία δεν είναι μόνο μεσίτρια, αλλά και υπόδειγμα ελευθερίας και λύτρωσης. Η Παναγία ως στήριγμα στον προσωπικό αγώνα Ο Χριστιανός καλείται να δώσει καθημερινά τον αγώνα του απέναντι στον φόβο, την αμαρτία και την απελπισία. Η Θεοτόκος γίνεται πρότυπο αυτού του αγώνα, διότι υπήρξε η πρώτη που απάντησε ελεύθερα στο θείο κάλεσμα («Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» – Λκ. 1,38). Η υπακοή της δεν είναι δουλική, αλλά καρπός ελευθερίας· προσφέρει τον εαυτό της στον Θεό και γίνεται η πηγή ελπίδας για όλους. Προστασία που οδηγεί σε ελευθερία Η εικόνα της Παναγίας...

  Ήταν κάποτε ένα αγόρι που είχε για μόνη του επιθυμία να αγαπά. Δεν ήξερε τι σημαίνει να κρατάς λογαριασμό, να ζυγίζεις το δόσιμο και το κέρδος· η καρδιά του έρεε αυθόρμητα, σαν πηγή που ξεσπά μέσα από βουνό. Μα σε νεαρή ηλικία παραπλανήθηκε. Πίστεψε πως βρήκε την αληθινή αγάπη, μα ήταν μονάχα ένα ομοίωμα. Μια σκιά που μιμούνταν το φως, ένα αντίγραφο που δεν είχε ψυχή. Όταν το κατάλαβε, πικράθηκε. Κι όμως, δεν έπαψε να αναζητά το αληθινό. Χρόνια περπάτησε σε δρόμους και μονοπάτια, με τα μάτια στραμμένα στον ορίζοντα. Ώσπου κουράστηκε. Έπεσε η ελπίδα του σαν φύλλο ξερό. «Ίσως δεν υπάρχει για μένα αγάπη», συλλογίστηκε. Και παραιτήθηκε. Μα η ζωή φυλάγει τα πιο μεγάλα δώρα εκεί που η καρδιά έχει αδειάσει. Μια μέρα, ύστερα από πολλά χρόνια, το αγόρι είδε να ξημερώνει ένα φως που δεν ήξερε από πού ερχόταν. Δεν το είχε αναζητήσει πια, κι όμως ήρθε. Σαν να το χάιδεψε ένα αόρατο χέρι, σαν να το άγγιξε μαγικό ραβδί. Αυτό το φως ήταν Αγάπη — και δεν έμοιαζε με καμιά άλλη. Δεν ζητούσε τίποτα,...

  Εισαγωγή Στην εποχή των κοινωνικών δικτύων, μια φράση μπορεί να ταξιδέψει μέσα σε δευτερόλεπτα και να κριθεί από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον ομιλητή προσωπικά. Θέλοντας να κατανοήσουμε καλύτερα πώς η κοινή γνώμη αντιδρά σε διαφορετικά στυλ λόγου και παρουσίασης, πραγματοποιήσαμε ένα μικρό «κοινωνικό πείραμα»: παρατηρήσαμε τις αντιδράσεις σε δηλώσεις και εμφανίσεις γνωστών προσωπικοτήτων από διαφορετικούς χώρους — πολιτική, αθλητισμός, τέχνες. Μεθοδολογία Το «πείραμα» βασίστηκε σε απλή ποιοτική παρατήρηση και κατέγραψε πέντε παραμέτρους: 1. Πλαίσιο δημοσίευσης — Προσωπικό προφίλ, λογαριασμοί ΜΜΕ, δημόσιες εκδηλώσεις. 2. Ύφος λόγου — Ουδέτερο/θεσμικό vs προσωπικό/ανάλαφρο. 3. Χρονική συγκυρία — Ήρεμη περίοδος vs περίοδος κρίσης. 4. Οικειότητα κοινού — Υποστηρικτές vs μικτό/ευρύ κοινό. 5. Συνολική εικόνα του προσώπου — Σταθερή σοβαρότητα vs έντονη προσωπική προβολή. Καταγράψαμε: όγκο σχολίων, ποσοστό θετικών/αρνητικών αντιδράσεων, και ένταση κριτικής. Παρατη...