Εισαγωγή – Η ιστορία της Κοίμησης
Διάβασε προσεκτικά και κράτησε στην καρδιά σου την εικόνα:
Επάνω στον Σταυρό, ο Κύριος Ιησούς εμπιστεύτηκε τη Μητέρα Του στον αγαπημένο του μαθητή, τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή. Από τότε, η Παναγία έζησε στο σπίτι του, μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα τους, τη Σαλώμη, συγγενή της.
Ήρθε όμως η ώρα που άγγελος Κυρίου — η παράδοση λέει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ — της αποκάλυψε ότι σε τρεις ημέρες θα συναντούσε τον Μονογενή Υιό της στον Ουρανό. Η χαρά της ήταν μεγάλη. Ανέβηκε στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, όπως έκανε και ο Κύριος. Έπειτα, γύρισε και το είπε στον Ιωάννη.
Την τρίτη μέρα, πριν κοιμηθεί, νεφέλη έφερε όλους τους Αποστόλους από μακρινούς τόπους στο δωμάτιό της, μαζί με Αγίους Ιεράρχες. Με ψαλμούς και ύμνους, την έθαψαν στη Γεσθημανή. Όταν ο Απόστολος Θωμάς ήρθε αργά και ζήτησε να προσκυνήσει, βρήκαν τον τάφο κενό. Η Παναγία είχε αναστηθεί και αναληφθεί στον Ουρανό.
Από τότε, οι καρδιές των πιστών γεμίζουν με τον χαιρετισμό:
«Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής.»
Δραστηριότητα 1 – Ήπιοι Χαιρετισμοί
Σήμερα, γίνε κι εσύ φωνή μνήμης και αγάπης.
-
Πάρε χαρτί και γράψε έναν ήπιο χαιρετισμό προς τη Μητέρα του κόσμου.
-
Ο “ήπιος χαιρετισμός” είναι μία φράση, απλή και καθαρή, που θα μπορούσε να ακουστεί σιγανά, σαν να μιλάς σε αγαπημένο πρόσωπο.
-
Δεν περιγράφεις απλώς· μιλάς με αίσθημα.
Παράδειγμα:
«Σε ευχαριστώ που σκεπάζεις τον κόσμο με τη σιωπή σου.»
Δραστηριότητα 2 – Εικαστική Απόδοση
Πάρε τον ήπιο χαιρετισμό σου και:
-
Ζωγράφισέ τον με σύμβολα και χρώματα.
-
Ή γράψε τον με όμορφα γράμματα σε ένα χαρτί, αφήνοντας χώρο για το φως γύρω του.
-
Μπορείς να προσθέσεις μικρά στοιχεία που θυμίζουν γαλήνη, όπως ένα αστέρι, ένα λουλούδι, μια ακτίνα φωτός.
Δραστηριότητα 3 – Μυστική Απαγγελία
Διάβασε τον ήπιο χαιρετισμό σου δυνατά, μόνος σου, σαν να ταξιδεύει στα ουράνια.
-
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου ότι η φράση σου γίνεται μικρό φως που ανεβαίνει και μένει εκεί, για πάντα.
Φιλοσοφικό-Ποιητικό Κλείσιμο
Η μνήμη της Παναγίας δεν είναι μόνο γεγονός, είναι τρόπος να θυμάσαι ότι το τέλος δεν είναι απώλεια, αλλά διάβαση.
Ότι η μητρική παρουσία δεν χάνεται· απλώς μεταμορφώνεται σε φως που μας συνοδεύει.
Κράτα αυτό:
Όταν μιλάς με αγάπη, ακόμη και οι πιο ήσυχες λέξεις βρίσκουν δρόμο ως τον ουρανό.