Σήμερα μας ζήτησαν να γράψουμε πώς καλλιεργείται η δημιουργικότητα.
Εγώ έγραψα κάτι άλλο. Δηλαδή… έγραψα αυτό που "έπρεπε".
Δεν είπα ποτέ πώς είναι να ζω με φαντασία και να μου τη μαζεύουν σε τετράγωνα. Δεν είπα πώς ένιωσα όταν με χλεύασαν γιατί σκέφτηκα διαφορετικά. Δεν είπα πώς έφτιαξα τραγούδια κρυφά στο δωμάτιό μου, γιατί στην τάξη δεν είχε νόημα. Δεν είπα πώς μάθαινα ιστορία μέσα από podcasts και λογοτεχνία, γιατί τα βιβλία δεν μου μιλούσαν.
Δεν είπα… γιατί ήξερα πως, αν το πω, θα με κόψουν.
Σήμερα, λοιπόν, λέω εδώ αυτό που δεν τόλμησα να γράψω εκεί:
Δημιουργικότητα είναι να μπορείς να πεις την αλήθεια σου χωρίς να τη φοβάσαι. Δημιουργικότητα είναι να μην έχεις ανάγκη άδεια για να ονειρευτείς. Δημιουργικότητα είναι να χτίζεις, όχι να προσαρμόζεσαι.
Αν ποτέ το διαβάσει κάποιος που βαθμολογεί: να ξέρεις, δεν έγραψα ό,τι ήθελα — έγραψα ό,τι μπορούσα.
Και τώρα, εδώ, σε ένα blog που δεν με ελέγχει κανείς, γράφω αυτό:
Η αλήθεια μου ήταν πάντα πιο δημιουργική απ’ το ψέμα σας.