Η σειρά υλικών ενδυνάμωσης δημιούργησε ένα ποιητικό λεύκωμα ορίων. Ένα φυλαχτό από λέξεις που δεν πληγώνουν, αλλά προστατεύουν.
✧ 1. Όταν με αγγίζουν χωρίς να ρωτήσουν:
«Το σώμα μου δεν είναι πεδίο δοκιμής.
Είναι χάρτης που μόνο εγώ ξέρω να διαβάζω.»
✧ 2. Όταν με κοροϊδεύουν για τη διαφορετικότητά μου:
«Δεν γεννήθηκα να μοιάζω.
Γεννήθηκα να είμαι.
Και η διαφορά μου είναι το πιο έντιμο κομμάτι μου.»
✧ 3. Όταν με πιέζουν να ζητήσω συγγνώμη άδικα:
«Συγγνώμη δεν λέγεται σαν υποταγή.
Είναι γέφυρα. Όταν την χτίσουμε μαζί, θα την περπατήσω.
Μα δεν θα χτίσω μόνος μου εκεί που υπάρχει λάσπη.»
✧ 4. Όταν κάποιος γίνεται βίαιος, έστω και “για αστείο”:
«Το χιούμορ που πονά δεν είναι αστείο.
Είναι βέλος ντυμένο με γέλιο.
Εγώ, προτιμώ να γελάμε χωρίς να ματώνει κανείς.»
✧ 5. Όταν αισθάνομαι μόνος/η:
«Η μοναξιά μου δεν είναι αδυναμία.
Είναι παύση.
Σ' αυτή την παύση γεννιούνται τα καλύτερα τραγούδια.»
✧ 6. Όταν θέλω να πω "όχι":
«Το όχι μου είναι ιερό.
Είναι ο φράχτης γύρω απ' τον κήπο μου.
Δεν είναι φράγμα — είναι προστασία.»
✧ 7. Όταν δεν βρίσκω λόγια:
«Αν δεν έχω λέξεις, θα μείνω σιωπηλός.
Κι η σιωπή μου θα λέει: “Σε βλέπω. Όμως τώρα, κρατώ τον εαυτό μου ψηλά.”»