Η σειρά υλικών ενδυνάμωσης παρουσιάζει μέσα σε τρία μέρη ένα διαδραστικό αφήγημα σε μορφή παραμυθιού που μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε τον τρόπο που ακούμε τις φωνές μέσα μας.
ΚΛΕΙΔΙ ΧΡΗΣΗΣ
Αυτή η ιστορία μπορεί να
αξιοποιηθεί:
🎭 Σε βιωματικό κύκλο ή θεατρικό
παιχνίδι:
– Διαβάζεται τμηματικά και οι συμμετέχοντες επιλέγουν τι θα έκανε η πρωταγωνίστρια.
– Παίζουν ρόλους: ο καθένας γίνεται μια φωνή/σύμμαχος
🎨 Σε δημιουργική έκφραση:
– Οι συμμετέχοντες ζωγραφίζουν τις μορφές που τα «εκπροσώπησαν»
– Φτιάχνουν τη δική τους "Εσωτερική Φωνή" που δεν εμφανίστηκε
📓 Σε στοχασμό και ενδυνάμωση:
– "Τι έμαθα για τον εαυτό μου όταν κάνω επιλογές;"
– "Υπάρχει κάποια φωνή μέσα μου που δεν ακούω αρκετά;"
🎒 Στόχος: όχι να «διορθωθεί» κάτι, αλλά να αναγνωριστεί ο τρόπος που κάθε συμμετέχοντας λειτουργεί συναισθηματικά. Οι φωνές αυτές είναι εργαλεία, όχι
κρίσεις.
🎴 ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ...
Η διαδρομή της Ίριδας στη
Χώρα των Φωνών
✨ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: Το Κάλεσμα
Η Ίρις στέκεται μπροστά
στο παλιό ξύλινο γεφύρι. Από κάτω κυλάει ένας ποταμός με νερό που αλλάζει
χρώματα – πότε είναι τυρκουάζ, πότε σαν μελάνι.
Δεν θυμάται ακριβώς πώς βρέθηκε εκεί. Μόνο πως κουβαλά κάτι μέσα της: ένα βάρος
σιωπής και μια ερώτηση που δεν έχει ειπωθεί ακόμα.
Ξαφνικά, μια φωνή
ακούγεται από μέσα της — ή μήπως από τα δέντρα;
«Ίριδα... Είσαι έτοιμη να
συναντήσεις αυτούς που ζουν μέσα σου;»
Στην άλλη όχθη, φαίνονται
δύο μονοπάτια. Κάθε μονοπάτι ξεκινά με μια μορφή που την καλεί.
🌿 ΕΠΙΛΟΓΗ 1
Η Ίρις βλέπει στα δεξιά
της ένα πλάσμα τυλιγμένο σε γήινα χρώματα. Κινείται αργά, σταθερά, και κρατά
στο χέρι του ένα ρολό παπύρου.
Η Χελώνα της Σοφίας
«Πριν απαντήσεις, να αφουγκραστείς. Μην πας γρήγορα. Ό,τι αξίζει, αντέχει τον
χρόνο.»
Στα αριστερά,
στροβιλίζεται μια μορφή με φως στα μάτια. Κρατά έναν φανό και γύρω της πετάνε
ερωτήσεις σαν πυγολαμπίδες.
Ο Φανός της Περιέργειας
«Πάμε να δούμε τι κρύβεται πιο μέσα. Δεν έχει σημασία αν ξέρεις, σημασία έχει
ότι ρωτάς.»
💬 Ποιο μονοπάτι θα διαλέξει η
Ίρις;
🔸 Τη Χελώνα της Σοφίας
🔹 Τον Φανό της Περιέργειας
(η ιστορία συνεχίζεται
διαφορετικά ανάλογα την επιλογή που θα κάνεις)
🌿 ΜΟΝΟΠΑΤΙ 1: Η Χελώνα της Σοφίας
Η Ίρις επιλέγει τη
Χελώνα. Βαδίζει πλάι της σε ένα λιθόστρωτο μονοπάτι που διασχίζει έναν ήσυχο
κήπο με μικρά χρυσά φύλλα να πέφτουν απαλά.
Η Χελώνα δεν μιλά πολύ.
Κάθε τόσο σταματά. Σκύβει, κοιτάζει ένα λουλούδι, αγγίζει το έδαφος. Η Ίρις
στην αρχή νιώθει ανυπόμονη. Αλλά σιγά-σιγά, η αναπνοή της χαμηλώνει.
«Δεν χρειάζεται να
βιαστείς για να φτάσεις.
Κάποιες απαντήσεις εμφανίζονται όταν τους δώσεις χρόνο να αναδυθούν.»
Η Ίρις συνειδητοποιεί ότι
μέσα της υπάρχει ένα είδος γνώσης που δεν μιλά με λέξεις. Είναι η εμπιστοσύνη
ότι μπορεί να περιμένει. Ότι δεν χρειάζεται να ξέρει τώρα.
Πριν φύγει από το
μονοπάτι, η Χελώνα της δίνει ένα μικρό κοχύλι.
«Όποτε το ακουμπάς στο
αυτί σου, θα θυμάσαι να κάνεις χώρο για τη σιωπή.»
🔥 ΜΟΝΟΠΑΤΙ 2: Ο Φανός της Περιέργειας
Η Ίρις ακολουθεί τον
Φανό. Το μονοπάτι είναι ανηφορικό, γεμάτο παράθυρα που αιωρούνται στον αέρα.
Μέσα από κάθε παράθυρο φαίνεται μια ερώτηση:
– Γιατί φοβάμαι να
μιλήσω;
– Ποια φωνή μέσα μου δεν ακούω;
– Κι αν δεν είμαι αυτό που περιμένουν;
Ο Φανός γελάει γλυκά.
«Οι ερωτήσεις δεν είναι
τρύπες. Είναι πόρτες. Μην προσπαθείς να τις απαντήσεις όλες. Άνοιξέ τες μία-μία
και κοίτα μέσα.»
Η Ίρις κοιτάζει από ένα
παράθυρο και βλέπει ένα κομμάτι του εαυτού της που είχε ξεχάσει: τη χαρά της να
ανακαλύπτει χωρίς να την κρίνουν.
Η περιέργεια δεν είναι
αδυναμία. Είναι θάρρος με φτερά.
Πριν συνεχίσει, ο Φανός
της δίνει ένα μικρό κρύσταλλο.
«Όποτε κρατάς αυτό το
φως, θυμήσου πως μπορείς να ρωτάς — και να μην βιάζεσαι να απαντήσεις.»
🌀 ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Και στα δύο μονοπάτια, η
Ίρις δεν βρήκε “λύση” στο ερώτημά της.
Αλλά κάτι μέσα της άνοιξε. Στο ένα, η ηρεμία. Στο άλλο, η απορία
χωρίς φόβο.
Τώρα προχωρά πιο βαθιά στη Χώρα των Εσωτερικών Φωνών…
(συνεχίζεται...)