Σκηνή Α
Ιστορία: Οι ήρωες του 1821 έρχονται να μας βρουν.
Ελλάδα: Για μια ακόμη χρονιά θα ξυπνήσουν, θα βγουν από το σεντούκι τους και θ’ έρθουν να μας διηγηθούν το ίδιο πάλι παραμύθι.
Ιστορία: Θα έρθουν... να μας θυμίσουν ξανά τον επαναστατικό επίλογο που 400 χρόνια λαχταρούσαν οι Έλληνες. Από τότε... από τις 29 Μαΐου του 1453 που η όμορφη ανατολική πόλη, η αυτοκρατορική Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Μια πόλη που ακόμη κι εκείνος, ο αρχαίος θεός των Ελλήνων, ο Ήλιος, θα τη ζήλευε για τη λαμπρότητά της.
«Σώπανε κυρά Δέσποινα και μη πολύδακρύζεις
Πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά σου θα ‘ναι.»
Και πράγματι! Έτος 1797 και η ανέσπερη φλόγα της λευτεριάς φώτισε πιο γλυκά στις ψυχές των Ελλήνων. Ο Ρήγας Φεραίος δημοσιεύει τον Θούριο, μια προκήρυξη με ποιητική μορφή και καλεί τον υπόδουλο λαό να επαναστατήσει.
Ελλάδα: Φτάνουμε στο έτος 1821. Οι υπόδουλοι ραγιάδες σηκώνουν το ανάστημά τους ενάντια στον τούρκικο ζυγό για να σκιαγραφήσουν με το αίμα τους εκείνο το μονοπάτι που αργότερα θα απελευθέρωνε εμένα. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να μην τους ευγνωμονώ;
Σκηνή Β
Δόξα: Η πυρπόληση της τούρκικης ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη στο λιμάνι της Χίου, χαρίζει δόξα κι αναπτερώνει το χαμένο ηθικό των Ελλήνων.
Γενναιότητα: Ταυτόχρονα μια αρμάδα Ευρωπαίων υποστηρίζει ανοιχτά την επανάσταση. Άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων σαν το ζωγράφο Ευγένιο Ντελακρουά…
Δόξα: Τον Λόρδο Μπάιρον…
Γενναιότητα: Τον Γάλλο αξιωματικό Κάρολο Φαβιέρο…
Δόξα: Και τον Ιταλό Σαντόρε Σανταρόζα…
Γενναιότητα: Προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη και ταυτόχρονα πιέζουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να υποστηρίξουν ανοιχτά τον αγώνα.
Δόξα: Παράλληλα, στον ελληνικό χώρο η επανάσταση εξαπλώνεται τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική χώρα.
Γενναιότητα: Όμως τα ηρωικά κατορθώματα των Ελλήνων δε σταματούν εδώ.
Δόξα: Οι μέρες που ακολουθούν θα αποτυπώσουν στο διάβα τους τη δικιά τους ένδοξη ιστορία.
Γενναιότητα: Μια ιστορία γεμάτη τόλμη και ανδρεία που θα παραμείνει για πάντα άσβηστη στην καρδιά των Ελλήνων…
Σκηνή Γ
Ελλάδα: Όμως η διχόνοια ρίζωσε για τα καλά στις καρδιές των Ελλήνων και όσο τα χρόνια περνούσαν η επανάσταση κινδύνευε να χαθεί...
Γράμμα από έναν Επαναστάτη στον Πνευματικό του στο εξωτερικό.
12 Μαΐου 1827
Αξιότιμε πατέρα Ιωάννη,
Ελπίζω να είστε καλά. Σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας αναφέρω τις τελευταίες εξελίξεις από το μέτωπο του αγώνα. Όπως θα γνωρίζετε τα πράγματα δε βαίνουν καλώς. Θα έχετε σίγουρα πληροφορηθεί τον θάνατο του Γρηγορίου Δικαίου Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Ένα χρόνο αργότερα το 1826 τα στρατεύματα του Ιμπραήμ πολιόρκησαν στενά το Μεσολόγγι. Η αποτυχημένη έξοδος αποδυνάμωσε κι απογοήτευσε όλο το Ελληνικό στράτευμα. Μοναδική παρηγοριά αποτελούν τα λόγια μεγάλου μας ποιητή Διονυσίου Σολομού που εμπνευσμένος από τα γεγονότα του Μεσολογγιού γράφει:
Και σα να μην έφτανε αυτό στη μάχη του Φαλήρου χάσαμε έναν ακόμη γενναίο αγωνιστή. Τον Γεώργιο Καραϊσκάκη! Ίσως στο μέλλον κάποιος ποιητής να βρεθεί να τον υμνήσει...
Ποίημα Για Τον Καραϊσκάκη
Πόλεμος θἄρχιζε. Στὰ ξάγναντα, μπροστά μου,
κορφή, γκρεμός• τὸ βουνὸ μαῦρο. Ξαφνικὰ
τὸ βουνὸ ἀστράφτει μέσ' στὴν ὑπνοφαντασιά μου
σὰν ἀπὸ φάσγανα γυμνὰ γιὰ φονικά.
Ὅσο κι ἂν ἐγερν' ἐμὲ δείλια πρὸς τὰ χάμου,
μὲ μάτια πρόσμενα ὑψωμένα ἐκστατικὰ
τὰ πρῶτα βόλια νὰ σφυρίξουνε στ' αὐτιά μου
κ' ἔνιωθα κάτι σὰ φτερὸ στὰ σωθικά.
Καὶ νά! ἀπὸ τοῦ βουνοῦ τὴν κορωμένη ράχη
δὲ χύμησε μουγγρίζοντας ἡ ἀντάρα ἡ μάχη.
Τὸ βουνὸ χρυσὴ σκάλα, κλέφτες καὶ κουρσάροι
τὴν κατεβαίνανε, καὶ σ' ὅλους μέσα ποιός;
Ἕνας ξεχώριζε, τοῦ Γένους τὸ καμάρι,
τῆς Καλογριᾶς ὁ Γιός
Κωστής Παλαμάς
Να ‘ναι λοιπόν πατέρα Ιωάννη αυτό το τέλος της πολυπόθητης επανάστασης;
Σε ασπάζομαι,
το πνευματικό σας παιδί,
Νικόλαος
Σκηνή Δ
Ιστορία: Όχι, δεν ήταν το τέλος της επανάστασης αυτό!
Ελλάδα: Ο γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης, καταπολεμά τους τουρκοπροσκυνημένους και κρατάει όρθια την επανάσταση λίγο πριν τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Ελλάδα: Έτσι, η νίκη σφραγίστηκε με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827. Τα ευρωπαϊκά ναυτικά της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας ένωσαν τις δυνάμεις τους και διέλυσαν τον οθωμανικό στόλο. Επίσημα το νεοελληνικό κράτος ιδρύεται στις 3 Φεβρουαρίου του 1830. Η υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου ήταν η τελική πράξη!
Ιστορία: Και έτσι, εμείς σήμερα στεκόμαστε εδώ, ελεύθεροι, δυνατοί, έτοιμοι να θυμόμαστε και να τιμούμε εκείνους που θυσιάστηκαν για τη γη μας.
Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Επανάσταση του 1821!
Συγγραφή Κειμένου & Επιμέλεια Υλικού: {Λογγίνου Δήμητρα }