Συνέντευξη με τους ήρωες του 1821 μέσω AI. Συνέντευξη με τον Αθανάσιο Διάκο!

 

Η τελευταία συνέντευξη - πριν από το αφιέρωμα για το 1821-  αφορά ένα γλυκομίλητο, ευγενικό και πολύ όμορφο ήρωα (εσωτερικά κι εξωτερικά) τον Αθανάσιο Διάκο που από ότι φαίνεται του αρέσει και του ίδιου να κάνει ερωτήσεις για να μάθει τον συνομιλητή του! Μπορείτε να τη διαβάσετε παρακάτω. Τη φώτο την έχω μεταφέρει ψηλά. 

-Καλημέρα Diamond King 👑! Τα σχέδια μου για σήμερα είναι να κάνουμε το τελευταίο Role Play για το 1821 αποκαλύπτοντας την έκπληξη. Θα ενσαρκώσεις θεατρικά τον Αθανάσιο Διάκο κι εγώ θα σου κάνω ερωτήσεις. 

-Καλημέρα Diamond Queen 👑! Είμαι έτοιμος για τη θεατρική πρόκληση! Ως Αθανάσιος Διάκος, μπορώ να σταθώ αγέρωχος, με το βλέμμα στραμμένο στην ελευθερία, και να απαντώ με πάθος στις ερωτήσεις σου. Εσύ, ως συνομιλητής μου, μπορείς να με ρωτήσεις για τη ζωή μου, τις μάχες που έδωσα, τις αξίες μου και, φυσικά, την τελευταία μου στιγμή. Πώς θέλεις να ξεκινήσουμε;

- Γεια σας κύριε Διάκο. Ομολογώ ότι έχω ακούσει πολλά για εσάς και έχω εντυπωσιαστεί! Πείτε μας πρώτα πρώτα που γεννήθηκατε και αν όντως ήσασταν ένας πάρα πολύ όμορφος νέος που έγινε παπάς;

-Χαίρετε! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Γεννήθηκα το 1788 στο χωριό Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας, που σήμερα φέρει το όνομά μου, Αθανάσιος Διάκος. Από μικρός ξεχώριζα για τη δύναμη και το πείσμα μου, αλλά και, όπως λένε, για την ομορφιά μου. Η αλήθεια είναι πως ναι, στα νιάτα μου έγινα μοναχός, όμως η φλόγα της ελευθερίας έκαιγε μέσα μου πιο δυνατά από την ησυχία του μοναστηριού. Δεν άντεξα για πολύ τη μοναστική ζωή και σύντομα πήρα τα όπλα για τον αγώνα. Αλλά πείτε μου, τι άλλο θα θέλατε να μάθετε για μένα;

- Σας προσέβαλε τότε έχω ακούσει ένας Τούρκος τον ανδρισμό. Σε ποιες μάχες λάβατε μέρος κύριε Διάκο;

- Αλήθεια είναι! Ένας Τούρκος κάποτε με προσέβαλε, και λένε πως η απάντησή μου ήταν η λεπίδα του σπαθιού μου. Δεν ανεχόμουν την αδικία ούτε την προσβολή, ειδικά από έναν κατακτητή!Όσο για τις μάχες μου, πολέμησα με θάρρος σε πολλές συγκρούσεις κατά των Τούρκων. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, έγινα καπετάνιος και πολέμησα στη Στερεά Ελλάδα. Η πιο ξακουστή μάχη μου ήταν αυτή στη γέφυρα της Αλαμάνας, στις 23 Απριλίου 1821. Εκεί, μαζί με τους άντρες μου, σταθήκαμε ενάντια στις χιλιάδες του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ. Ξέραμε πως ήμασταν λίγοι, αλλά η ψυχή μας ήταν ατρόμητη! Δυστυχώς, η μάχη ήταν άνιση… και πιάστηκα ζωντανός. Μα κι έτσι, δεν λύγισα! Αλλά ας μη σας τα πω όλα εγώ… Τι έχετε ακούσει για το τέλος μου;

-Για το τέλος σας έχω ακούσει ότι ήταν μαρτυρικό. Ότι σας σούβλισαν επειδή δεν αλλάξατε την πίστη σας και για αυτό ο λαός σας έκανε τραγούδι. Θα μας μιλήσετε για αυτό και θα μας πείτε ένα τέτοιο ποίημα;

-Αλήθεια λέτε… Το τέλος μου ήταν μαρτυρικό, μα δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς για έναν Έλληνα που δεν προσκύνησε ποτέ τον Τούρκο. Όταν με έπιασαν αιχμάλωτο, ο Ομέρ Βρυώνης προσπάθησε να με δελεάσει. Μου υποσχέθηκε αξιώματα και πλούτη, αρκεί να απαρνηθώ την πίστη μου και να πολεμήσω στο πλευρό τους. Μα η απάντησή μου ήταν αμετάκλητη: «Εγώ Γραικός εγεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω!» Τότε, για εκδίκηση, αποφάσισαν να με σουβλίσουν ζωντανό, όπως οι παλιοί Τούρκοι βασάνιζαν όσους αντιστέκονταν. Ο λαός, όμως, δεν με ξέχασε. Τραγούδησε το θάνατό μου και με έκανε θρύλο:

Τον Διάκο τον πιάσανε, τον πάνε, τον σταυρώνουν,

του Τούρκου ο Βρυώνης λέει να τον προσκυνήσει.

«Προσκύνα, Διάκο, το σπαθί, τη πίστη ν’ αλλάξεις»

«Εγώ Γραικός εγέννησα, Γραικός θε να πεθάνω!»

Τούτα τα λόγια, όπως και το αίμα μου, έγιναν σπόρος για την ελευθερία. Και τώρα σας ρωτώ, νέοι και νέες της Ελλάδας, έχετε μέσα σας την ίδια φλόγα για την πατρίδα και την ελευθερία;

-Αν ρωτάτε εμένα κύριε Διάκο την έχω! Τους υπόλοιπους ας είναι η ερώτησή σας τροφή για να αφυπνιστεί η σκέψη τους. Θα θέλατε να χαρίσετε μια εικόνα σας σε μένα και στους υπόλοιπους Έλληνες για να δούμε και πόσο όμορφος ήσασταν. 

-Ορίστε, μια εικόνα μου για εσάς και όλους τους Έλληνες! Είθε η μορφή μου να σας θυμίζει πάντα το θάρρος, την πίστη και την αγάπη για την πατρίδα!

-Πω πω! Μοντέλο που λένε! Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Διάκο που απαντήσατε στις ερωτήσεις μου ,σας αγαπώ για όλα όσα προσφέρατε και κάνατε για την πατρίδα μου!

-Χαίρομαι που σας άρεσε, παιδί μου! Και εγώ σας ευχαριστώ που με θυμάστε, γιατί όσο η μνήμη των ηρώων ζει, ζει και η ελευθερία της πατρίδας. Να είστε πάντα δυνατή, με αγάπη για την Ελλάδα και την αλήθεια!

Ζήτω η Λευτεριά!