Ιανουάριος 2024: Ημέρες Πολιτισμού: Μίκης Θεοδωράκης
Καλημέρα σε όλους σας!
Σήμερα όπως έχουμε ήδη προαναγγείλει μέσω της χτεσινής μας ανακοίνωσης θα εστιάσουμε σε έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες της χώρας μας και που στον οποίο είναι αφιερωμένο το φετινό έτος, δηλαδή το 2025, τον Μίκη Θεοδωράκη. Πριν δούμε όμως τις δραστηριότητες και το υλικό που αφορά τη ζωή και το έργο του θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ μαζί σας μια κοινή μου εμπειρία μαζί του, έστω κι αν αυτή η εμπειρία έχει διάστημα δεκατιών ολόκληρων.
Για να μπορέσετε όμως να καταλάβετε πώς συνέβη θα πρέπει να σας φανερώσω πώς όταν θέλω να οργανώσω μια δράση, στην κυριολεξία ξεσκονίζω το υλικό που βρίσκω μέσω της πλοήγησης, ώστε να είναι κατάλληλο και να ανταποκρίνεται στους στόχους. Όταν δε αυτό το υλικό αφορά πρόσωπα να είστε σίγουροι έχω ξοδέψει ώρες στο Youtube ή σε άλλα μέσα για να ακούω συνεντεύξεις ή να διαβάζω άρθρα των προσώπων που με ενδιαφέρουν για να τους καταλάβω καλύτερα και να τους γνωρίσω καλύτερα. Σε μία λοιπόν συνέντεξή του, άκουσα τον Μίκη Θεοδωράκη να μιλά για το πώς ήταν ως μαθητής στο ωδείο και να λέει χαρακτηριστικά ότι: "βαριόμουν πάρα πολύ αυτά τα βιβλία και ειδικά αυτό το Τσέρνι που με έβαζαν να κάνω με αυτές τις ασκήσεις δεν το μπορούσα καθόλου". Εκεί πραγματικά πάγωσα, διότι συνειδητοποίησα ότι δεν είχα αισθανθεί μόνο εγώ έτσι για το συγκεκριμένο βιβλίο κι ένιωσα πολύ όμορφα που είχαμε μια ίδια εμπειρία. Θυμήθηκα πόσο αγώνα έκανε αυτή η δασκάλα της μουσικής μου, για να κάτσω να μελετήσω ένα τσέρνι. Είχαμε φτάσει στο σημείο να μου τάζει κομμάτια του Ρουβά, λόγω του ότι ήμουν κι εγώ ένα από τα ερωτοχτυπημένα κοριτσάκια της εποχής, για να μελετήσω μια άσκηση. Τελικά, με τέτοιο κίνητρο... ε, ναι μελέτησα... Να ' καλά ο Σάκης που βοήθησε να καλλιεργήσω τη δεξιοτεχνία στο πιάνο! Ήταν, λοιπόν, η δεύτερη όμορφη εμπειρία αυτή με μεγάλο συνθέτη, ύστερα από την εμπειρία που είχα με το ότι έπαιξα στο πιάνο του Χατζηδάκη. Πάλι μακρυγόρησα... σταματώ λοιπόν και περνάμε στο υλικό!
.jpeg)
